„Są tacy, co zostają w domu, i tacy, co odchodzą. Zawsze tak było. Każdy może sam wybrać, ale musi to zrobić, póki jeszcze czas, i w żadnym razie nie rozmyślić się.”
Tove Jansson – Dolina Muminków w listopadzie
Misja
Są takie chwile w życiu, kiedy musimy postawić wszystko na jedną kartę. Decyzje, od których zależy nasza przyszłość. Czy je zauważymy? Jak nie przegapić momentu przełomu, nie stracić szansy?
Momentem, o wielkiej wadze dla naszego życia jest wyjście z domu – w sensie psychicznym. Podjęcie odpowiedzialności za swoje życie, samodzielne decyzje i mierzenie się z ich konsekwencjami, słuchanie swojego serca, korzystanie z wcześniejszych doświadczeń, opowiadanie się za wartościami. Wyjście z domu to przygoda, od której wszystko się zaczyna – od nas zależy gdzie teraz pójdziemy. Szczęśliwe życie to według mnie bycie sobą, zaangażowanie w to, co się robi, nadawanie sensu każdej chwili. Wymaga to naszego wysiłku, uważności, samoświadomości. Podróżą życia jest dla mnie odkrywanie siebie.
Lubię mieć poczucie kontaktu z samą sobą. Czuję wtedy spokój, siłę, jasność, wolność. Wybory są prostsze, łatwiej mi określić czego tak naprawdę chcę, potrzebuję. W porę widzę, co stanowi zagrożenie. Świat próbuje mnie pozbawić tego stanu. Nadmiar bodźców, presja społeczna, oczekiwania, narzucająca się reklama, zachęcająca do konsumpcyjnego stylu życia… Treści, które czytam, środowisko pracy, hałas, zanieczyszczenia, stres… Bycie „w sobie” stanowi wyzwanie. Jak zachować równowagę?
Chrystus powiedział o sobie, że jest Prawdą, Drogą i Życiem. Wierzę Mu. Relacja z Nim to dla mnie droga do poznawania samej siebie. Jestem wdzięczna Bogu za to, że mnie prowadzi. Demaskuje psychologiczne mechanizmy poprawiania mojego samopoczucia i pokazuje co mi w duszy gra. On obiecał: „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”. Słowo Boże wyznacza kierunek mojej misji. W Nim odnajduję odpowiedzi. Niektóre fragmenty można przyjmować dosłownie, np. „Nie zabijaj”. Inne są wieloznaczne, odsłaniają prawdę, która jest już we mnie wpisana. Pobudzają mnie do rozważania, przeżywania Słowa a efektem jest odpowiedź, która – jak często odkrywam – już była we mnie. Sumienie to swoisty kompas, który informuje czy nie zbaczam z drogi. Jest tylko jeden problem – ten kompas można uszkodzić kiedy błędnie korzystamy z sumienia, próbujemy się z nim kłócić i brak nam zaufania w wyznaczony kierunek. Każde kłamstwo zaciemnia obraz i stwarza ryzyko zagubienia. Dla mnie punktem odniesienia jest Chrystus.
Być sobą = być dla innych
Relacje z ludźmi to najcenniejsze co dostałam od Boga. Czy potrafiłabym spotkać się z samą sobą bez przyjaciół, bez wzajemnego wsparcia, rozmów na wszelkie tematy, bez konfliktów i przebaczenia, drobnych gestów miłości, akceptacji i nauki przyjmowania życia? Tyle wzorów do naśladowania, autorytetów, ludzi dla których są ważne podobne wartości. Iść samemu a jednak ramię w ramię, walczyć samemu a jednak siłą pochodzącą od Boga, kochać swoim sercem miłością, która ma źródło w Chrystusie. Podróż życia. Dla mnie to droga nawracania się, odkrywania prawdy. Droga do tego, żeby coraz bardziej kochać ludzi i przyjmować ich dar.
„Być świętym dzisiaj to zrealizować we współczesnych warunkach niezmienną zasadę świętości – poznanie siebie i swojego miejsca w świecie, aby móc służyć Bogu w prawdziwy, tylko sobie właściwy sposób.” B. Wieczorek
Są takie wybory, od których zależy nasze życie, to czy będziemy się czuli szczęśliwi, czy pozostaniemy uczciwi wobec siebie, w zgodzie ze sobą. Zachęcam, żeby dokonywać wyborów, nie odkładać ich w czasie, kierować się wartościami, które są dla nas najważniejsze. Podążać tam, gdzie chcemy się znaleźć, patrzeć na owoce decyzji, oceniać, czy przybliżamy się do celu. To możliwe kiedy podejmiemy wyzwanie i „wyjdziemy z domu”. Odwagi!
Twoja droga 