Czujesz się czasami zagubiony(a)? Niezrozumiany(a)? Rozczarowany(a)? Nie na miejscu? Masz wrażenie, że nie pasujesz do tego świata?
Gdzie jest Twoje miejsce?
Zagubieni w czasie
Na co poświęcasz swoją energię? Ile czasu przeznaczasz na realizację swojego powołania? Co jest w Twoim życiu przykrą koniecznością, a co spełnianiem marzeń, pasją? Co sprawia, że się zatracasz?
Są takie momenty kiedy czujemy się „na fali”. Z łatwością radzimy sobie z przeszkodami, jesteśmy zdeterminowani żeby osiągnąć cel. Zidentyfikuj te chwile kiedy zapominałeś(aś) o upływie czasu. Kiedy chciałeś(aś) poświęcić się czemuś?
Możesz mi zarzucać, że jestem oderwana od rzeczywistości. Przecież życie to nie tylko przyjemności, trzeba zarabiać na utrzymanie, dotrzymać zobowiązań. Może mam idealistyczne podejście. Wierzę, że każdy z nas ma jakąś misję i naszą decyzją jest czy będziemy jej poszukiwać. Powołanie jest ukryte w sercu, w naszych pragnieniach, dążeniach, w zainteresowaniach i talentach.
Zagubiona tożsamość
Gubimy się, bo zapominamy skąd przyszliśmy, nie chcemy patrzeć na miejsce, w którym jesteśmy, nie wiemy w jakim kierunku chcemy iść. Jak to się dzieje?
Chciałabym Ci pomóc odzyskać poczucie, że Twoja osobista historia ma sens. Chcę, żebyś odnalazł(a) odpowiedź na najbardziej nurtujące pytania. Żebyś to poczuł(a) i czerpał(a) siłę z poczucia, że jesteś na dobrej drodze. Rozmowa z Coachem jest dobrym pomysłem. To co wypowiedziane zyskuje na znaczeniu i ma siłę przemiany życia. A co powiesz na spotkanie z samym sobą?
Na tę chwilę proponuję Ci ćwiczenie.
Weź kartkę, jeszcze lepiej kilka kartek, mazaki, kredki, farby, wycinki z gazet, co tylko chcesz. Możesz przez chwilę (powiedzmy 2 min) skupić swoją uwagę na naturze: widok za oknem, liść, drzewo, kwiat w doniczce, pies. Pomyśl o kartce jako o lustrze, w którym odbiją się zaraz Twoje emocje, myśli, marzenia. Zadanie dla Ciebie:
- Stwórz mapę rzeczywistości, w jakiej żyjesz. Możesz zamieścić tam co chcesz: obiekty, ludzi, symbole, miejsca, słowa. Możesz opatrzyć mapę skalą i legendą. Ważne: użyj wyobraźni, wykorzystaj kolory, rysuj. Możesz poprawiać mapę, wracać do niej. Umieść wszystko co jest dla Ciebie ważne.
- Teraz narysuj drogę, jaką chcesz iść. Zdecyduj w jakim kierunku. Zaznacz trasę, razem z przystankami. Kogo chcesz spotkać? Może potrzebujesz przewodnika, obrońcy? Co zabierzesz ze sobą, a co jesteś gotowy(a) zostawić? Jak szybko będziesz się poruszać? Czy planujesz powracać do miejsc na mapie czy oddalisz się w nieznane tereny? Wiesz dokąd idziesz? Może wolisz obserwować teren i na bieżąco decydować czy Ci się tu podoba czy nie? Skąd czerpiesz siłę?
- Określ jak wygląda miejsce docelowe Twojej wędrówki po mapie. Przelej to na papier. Jak bardzo zależy Ci, żeby tam dojść? Co tam na Ciebie czeka? Jakim człowiekiem stajesz się pokonując dystans?
Dlaczego warto wykonać to ćwiczenie?
Możesz dowiedzieć się czegoś ciekawego o sobie. Określić na nowo cele, odkryć jaką drogą chcesz do nich dotrzeć. Wyciszenie i czas spędzony w samotności na autorefleksji to potężne narzędzie. Niech to będzie przestrzeń dla Ciebie, bez doradców, kierowników, książek o rozwoju osobistym, bez oceniania i presji.
Działanie zaczyna się od intencji, od myśli. Jeśli oczekujemy biernie na „spełnienie marzeń” i pomyślny obrót wydarzeń, możemy się rozczarować. Jak zacząć działać, kiedy nie mamy pomysłu lub nawet nadziei na realizację naszych pragnień? Zrobić pierwszy krok, odpowiedzieć sobie na pytanie co możemy realnie zmienić, żeby przybliżyć się do celu. Zaangażowanie intuicji (poprzez wolną twórczość, np. rysunek) daje więcej możliwości niż opieranie się tylko na logicznym myśleniu. Co więcej, zmysł wzroku wysyła do naszego mózgu bodźce uruchamiające wyobraźnię. Rośnie w nas wiara spełnienia tego, co wcześniej zobaczymy w umyśle. Stajemy się bardziej wyczuleni na sytuacje (okazje), które przybliżają nas do realizacji marzeń.
Dlaczego nie warto wykonywać tego ćwiczenia? – o tym w kolejnym poście 🙂
Twoja droga 